Buzul Hareketi
Buz biriktikçe, kendi ağırlığı altında aşağı doğru akmaya başlar. 1948 yılında buzulbilimciler İsviçre Alplerindeki Jungfraufirn Buzuluna içi boş dikey çubuklar yerleştirerek iki yıl boyunca buzulun hareketindeki değişiklikleri ölçtüler. Bu çalışma, yüzeydeki buzun oldukça sert olduğunu ve buzul içindeki buzun aslında yokuş aşağı aktığını göstermiştir. Bir alpin (vadi) buzulunun enine kesit diyagramı, buz hareket hızının dibe yakın yerlerde yavaş, ortada ise en hızlı olduğunu ve üstteki buzun alttaki buz üzerinde taşındığını göstermektedir.
Buzun benzersiz özelliklerinden biri de basınç altında erimesidir. Genel buzul hareketinin yaklaşık yarısı, ana kaya yüzeyi boyunca eriyen su tabakası üzerinde kayma ve yarısı da iç akıştan kaynaklanmıştır. Buzul yüzeyine yakın buz, yaklaşık 50 m (165 ft) derinliğe kadar sert ve kırılgandır. Bu kırılgan bölgede, buzulun hareketli yüzeyinde yarık adı verilen büyük buz çatlakları oluşur. Bu yarıklar bir kar köprüsü ile kapatılıp gizlenebilir ve buzul gezginleri için tehlike oluşturur.
Kırılgan bölgenin altında basınç tipik olarak 100 kilopaskal (kPa) değerini aşar ki bu da atmosfer basıncının yaklaşık 100.000 katıdır. Uygulanan bu kuvvet altında buz artık kırılmaz, bunun yerine plastik bölge adı verilen bir bölgede bükülür veya akar. Bu plastik bölge buzul buzunun büyük çoğunluğunu temsil eder. Plastik bölge, kayalardan silt ve kile kadar çeşitli derecelerde oldukça fazla miktarda tortu içerir. Buzulun tabanı ana kaya yüzeyi boyunca kaydıkça ve öğütüldükçe, bu tortular öğütücü maddeler olarak hareket eder ve önemli bir erozyon bölgesi oluşturur.
Yorumlar
Yorum Gönder